Central Park

Park miejski w Nowym Jorku będący oazą zieleni. Położony w centrum Manhattanu, między Central Park South Avenue od strony południowej a 110 ulicą od strony północnej oraz pomiędzy Piątą Aleją na wschodzie i Central Park West Avenue na zachodzie. Posiada wiele rozległych łąk, kilkanaście wzgórz oraz ścieżki dla pieszych. Największym atutem parku jest duża liczba drzew, prawie całkowicie zasłaniających zabudowania miejskie.

Wycieczka do Nowego Jorku. Sam już od dawna miał ją w planach. WSZYSTKO co niesamowite dzieje się w tym mieście i to w nim właśnie spotkać można największych bohaterów Ziemi. Miał cichą nadzieję spotkać Thora, jego ulubionego Mściciela. No i oczywiście, chciał pokazać światu, że ma NOWEGO bohatera - Novę. Nawet jeśli gdzieś tam jest już ten inny Nova.
Dlatego też wisiał teraz wysoko nad miastem. Wprost pod sobą miał Central Park, jedną ze słynniejszych miejscówek na wyspie Manhattan. Swoim czujnym (HA!) spojrzeniem wypatrywał czegokolwiek, co wymagałoby interwencji superbohatera jego kalibru.

-Znowu nie będę miała czasu na lekcje...- ulicami Nowego Jorku wracała z zajęć gimnastycznych nastoletnia Meksykanka. Jak reszta osób w jej wieku narzekała na brak czasu i ogrom nauki... Chociaż nie, naukę nawet lubiła w przeciwieństwie do nudy, a ostatnio aż za dużo jej w mieście. To nie tak że chce aby było ono cały czas niszczone, ale jakiś złodziej od czasu do czasu mógłby się trafić. Tymczasem trafiła ona do Central Parku, miała zamiar najpierw coś zjeść, a potem pędzić na patrol.

Jej plany przerwał huk spowodowany czyimś walnięciem w ziemię, chwilę wcześniej czuła dziwne mrówki na kręgosłupie. Cóż akurat dla Anyi Spider-Sense było umiejętnością z którą najciężej było się dogadać. Ludzie biegli w jej stronę, wykorzystała zamieszanie i w najbliższej gęstwinie przebrała się w swój strój Spider-Girl. Przykleiła plecak do drzewa chowając go między gałęziami. Nie czekała na kolejne ostrzeżenie tylko pobiegła w stronę jeziora...
-Dlaczego to zawsze ja muszę mieć najgorszych przeciwników? Od czegoś jest Spider-Man ludzie?- tak naprawdę ekscytowała ją myśl o kolejnej walce, aczkolwiek na uwadze miała także bezpieczeństwo osób wokół. Widziała Novę po chwili także „pocisk” wystrzelony w jego stronę. Nie był trudny do uniknięcia więc starała się strzelić w napastnika, nim ten spowrotem wniknie w tłum.

Sam wynurzył się z wody, a następnie wzbił się wyżej w powietrze, unikając kolejnego ataku. Chłopak miał szczęście, że jego mundur chronił go przed wyjątkowo niskimi temperaturami. Domyślał się, że gdyby nie to, jego ręka w tym momencie byłaby już niesprawna. A nie tylko unieruchomiona.
Tymczasem, osoby lub rzeczy, która go zaatakowała w ogóle nie było widać. W każdym razie nikt szczególny pośród pierzchnących ludzie nie przyciągnął uwagi Sama. Ściągnął brwi i zacisnął zęby, skupiając się na błękitnej aurze, która go otaczała. Aura eksplodowała niedużą falą niebieskiej energii. W ten sposób Sam chciał się pozbyć lodu pokrywającego jego ciało. Jednocześnie wciąż nie potrafił odnaleźć źródła obu ataków. Nie mógł też znaleźć powodu, dla którego ktoś miałby go atakować. Znaczy, w Nowym Jorku.
Zauważył za to nić wystrzeloną w kierunku dwóch uciekających mężczyzn. Poziom jego ekscytacji wzrósł, ponieważ taka nić mogła oznaczać jedno!
- Spider…! - Okazało się jednak, że niejedno - ...Girl?

-Szlag nie trzęś się tak!- miała wzmocnić sieć jednak Spider-Sense zaczął dzwonić na alarm, kątem oka zauważyła odłamek lodu, pobiegła okrążając napastnika jednocześnie nie puszczając sieci, wyskoczyła przez co sieć mocniej oplotła wroga. Dziewczyna słysząc jęk bólu mężczyzny krzyknęła do najbliższych gapiów by ci wezwali karetkę. Drugą dłonią strzeliła kolejną siecią w przeciwnika, bardzo chciałaby pomóc mężczyźnie, ale wtedy naraziłaby jego, innych, tego latającego (chyba) chłopaka i siebie. Czując niebezpieczeństwo mocno ścisnęła za wczasu sieci jego ręce skrzyżowały się, a nóż nie miał możliwości rozcięcia sieci. W ułamku sekundy je puściła, za to strzeliła w kamień wielkości głowy i zrobiła z niego młot, wystarczająco wydłużyła sieć by trafić ewentualnego przeciwnika, zmuszało go to do odskoczenia, a sieć do niego przyczepiona zdradzała położenie wroga. Kiedy zaczął się ostrzał ta starała się ze wszystkich sił unikać pocisków, musiała szybko skalkulować za i przeciw, jednak był priorytet, nie pozwolić im zwiać, będzie to idealny sprawdzian dla jej nowych lokalizatorów. Wzmacniacze zwiększają ich zakres na całe miasto łącznie z podziemiami, bardzo dokładne. Chwyciła dwa i ryzykując trafienia wystrzeliła zabezpieczając je siecią. Nadajniki jeśli trafiła przyczepiły się do ich ubrań/pancerzy czy co tam mają, zaś sieć była jedynie przykrywką. Zerknęła zmartwiona na rannego mężczyznę, musiała zaryzykować, zaczęła biec na przeciwników jednocześnie jak najbardziej starając się unikać pocisków, jeśli udało jej się zbliżyć strzeliła im tam gdzie powinni mieć oczy, następnie podcięła ich i strzeliła najsilniejszą siecią jaką może. Chwyciła poszkodowanego mężczyznę i odskoczyła z nim do oddalonych w miarę bezpiecznych gapiów, jeśli nic z tych rzeczy się nie udało skryła się za drzewem starając ze wszystkich sił coś racjonalnego wymyślić.

Nie dało się nie zauważyć tego, co nastąpiło po tym, jak Sam uwolnił się z lodu (tylko po to, żeby znów się nim pokryć).
- Szlag! - Zawołał, po czym machnął ręką w kierunku wiszącej w powietrzu pajęczyny. Wysłał w ten sposób porcję Nova Force, któa zamieniłą się w barierę, odgradzającą niewidzialną osobę (jak przypuszczał chłopak). Miał nadzieję, że w ten sposób uniemożliwi jej ucieczkę i dalszy atak. Wzmocnił również swoją aurę, aby następne ataki nie były w stanie go zamrozić. Zbliżył się też do zranionego mężczyzny i przy pomocy swojej zdolności telekinezy, wyciągnął go z wody i ułożył na brzegu.
- Sorry, totalnie moja wina. Zaraz znajdziemy jakiegoś lekarza, czy coś - Powiedział do mężczyzny, po czym ponownie podniósł głos, tym razem kierując go w stronę dziewczyny-pająka.
- Hej ty! Mamy tu rannego, któremu przydałaby się ewakuacja!
Jednocześnie chłopak otrzymał od swojego hełmu informację, że skanuje osobnika a także jego sprzęt zamknięty w bańce energii.

Pomimo bólu, chłodu i wszelkich innych niedogodności dziewczyna starała się ze wszystkich sił walczyć, gryzła ją myśl czego oni chcą? Walczyła do momentu kiedy lód jej niemal całkowicie nie unieruchomił, chociaż gdyby to coś pomogło to by ich zagadała, no ale cóż...
Nie rozumiała nic z dziwnego bełkotu i nie wiedziała czy to promień odmroził jej mózg czy ONI są z kosmosu... UFO? To nie był czas na takie rozmyślenia, teraz ten lewitujący chłopak musiał zadziałać, najważniejsza była pomoc rannemu, co z tego że to przez niego cywil jest ranny...
~Co robić, co robić?! Anya myśl... Plus jest taki że do jednego z nich przyczepił się szpieg, chociaż patrząc na to teraz to i tak mnie w żaden sposób nie pociesza, geeez mogłabym lepiej przemyśleć atak, ale dla tamtego mężczyzny liczy się każda sekunda... Ugh własnoręcznie uduszę tą żarówkę jak tylko postawi nogi na ziemi~ mina nastolatki zbytnio nie kryła jej myśli, głownie dlatego że ewidentnie było widać u niej konsternacje jak wykaraskać się z tej sytuacji, perspektyw nie miała zbyt wielu.
-Ej! Żarówko! Zabierz tego mężczyznę gdzieś gdzie będą mogli mu uratować życie, później możesz sobie przypomnieć o mnie- starała się zaśmiać choć bardziej wyszedł jęk zażenowania... zdecydowanie kiedy chodziło o czyjeś życie Anya stawała się bardziej zdecydowana i mniej miła... Nie, wcale nie było tego teraz widać.